Een boel nieuwe ervaringen!
Door: Fieke the Foul
Blijf op de hoogte en volg Fieke
21 Oktober 2014 | Verenigde Staten, Vienna
Er is even een radiostilte geweest, want het waren dan ook een aantal zeer bewogen dagen hier in de USA! Dit alles gelukkig wel in positieve zin; heb een boel dingen beleefd, dus dit zal dan ook een lang blog worden :)
Laat ik beginnen bij het afgelopen weekend: collega Coriene van het Deltion en ik zijn op een trip naar New York City geweest, wat absoluut onvergetelijk was. Hier een verslag van alle dagen t/m nu.
Vrijdag, 17-10:
De dag begon al vroeg, want Coriene en ik hadden kaartjes voor de bus richting New York van 7.30 uur. Om 5.15 uur naar het metrostation in Vienna gereden, vanwaar ik vertrok naar het hoofdstation in Washington. Toen Coriene ook gearriveerd was zijn we in onze bus gestapt, en kon de reis beginnen! Na een korte stop onderweg, kwamen we tegen 11.45 uur in New York aan. Vanaf de autobaan konden we Manhattan al zien liggen, erg mooi! Het eerste wat ik gedaan heb is een hotdog eten van een straatkraampje, want dat hoort er natuurlijk bij. Hierna zijn we naar Times Square gelopen, wat een geweldige plek om te beleven! We hebben ons een tijdje midden op het plein begeven, waar we in gesprek kwamen met een agent die daar stond te patrouilleren. Uiteindelijk kregen we zelfs een speldje van de NYPD, om toch maar vooral te laten zien dat daar aardige mensen werken en de vooroordelen niet kloppen, haha. Na deze ervaring zijn we verder gelopen over Times Square en hebben we van het uitzicht genoten op de trap die uitkijkt over het hele plein. Tevens bij de grootste speelgoedwinkel geweest die ik ooit heb gezien, en waar binnen een dinosaurus, vrachtwagen en werkend reuzenrad te vinden waren. Nadat we uitgekeken waren, wilden we kaartjes voor het Rockefeller gaan kopen. Dit is een van de hoogste wolkenkrabbers in New York en op het dak is een uitkijkpost. "Helaas" is het Rockefeller niet de enige wolkenkrabber in New York, en het duurde dan ook een tijdje voor we het gevonden hadden (gelukkig is er genoeg te zien in New York). Een kaartje kopen bleek echter nog niet zo simpel. Wij waren er tegen een uur of half 3, en de eerstvolgende beschikbare kaarten waren pas voor de tour van half 10 die avond. Dan maar kaartjes voor de volgende ochtend gekocht. Vervolgens verder gelopen door de stad, van de gebouwen genoten en Nike Town bezocht. Dat is een winkel van wel 5 verdiepingen volledig gewijd aan Nike. Klonk helaas interessanter dan het was, want Air Max is hier blijkbaar al jaren uit de mode, en dat zijn juist de Nike's die ik mooi vind :) Toch leuk om een keer te zien, en hierna was de middag ook alweer voorbij. We hebben een taxi naar het station op 42nd Street genomen en vanaf daar een trein naar New Jersey gepakt, waar ons hotel was gelokaliseerd. Vanaf het station weer een taxi gepakt naar Secaucus, het stadsdeel van ons hotel. Ingecheckt, spullen op de kamer gedeponeerd en heerlijk gegeten in een Italiaans restaurant. We waren 's avonds zo moe van alle indrukken dat het niet laat is geworden, en we fit aan de zaterdag konden beginnen.
Zaterdag, 18-10:
Allereerst van een ontbijt genoten bij Dunkin' Donuts. Ook was ons ter ore gekomen dat wij goedkoop met de bus heen en weer konden reizen tussen New York en New Jersey, wat natuurlijk een stuk makkelijker (en goedkoper!) is dan een taxi en de trein. Wat we helaas niet wisten, was de locatie van de bushalte en de tijden waarop de bus vertrok. Gelukkig kwamen we een paar behulpzame toeristen tegen die ons naar de juiste bushalte brachten. De bus ging echter maar 1x per uur en toen we eenmaal in New York waren, waren we te laat voor onze tour op het Rockefeller. Aangezien we ons toch niet meer hoefden te haasten, keken we eens wat rond op het station van 42nd Street en kwamen we erachter dat er een Cake Boss Cafe zit. Voor degenen die hier niet mee bekend zijn: Cake Boss is een serie op TLC over een beroemde bakker die zijn eigen zaak heeft in Hoboken. De vestiging waar wij voor stonden was niet de officiële bakkerij, maar kon ons dus wel een tripje naar Hoboken besparen. Een paar cakejes aangeschaft, die zo zoet waren dat ik de rest van de dag geen honger meer had en zo'n hoog suikergehalte dat ik zelf naar het dak van het Rockefeller had kunnen vliegen. Over het Rockefeller gesproken, hier zijn we toch maar naartoe gelopen om te proberen of eventueel onze kaarten om te ruilen, en wat denk je: we konden gewoon doorlopen. Alsnog van het uitzicht kunnen genieten dus, en dat was werkelijk adembenemend. Het geluid dat je hoort op de 67e verdieping is ook erg apart. Hoe hoog je ook zit, het is er niet stil; je blijft het gezoem van de stad horen. Toen we genoeg gezien hadden, voor zover mogelijk, de lift weer naar beneden genomen en het Rockefeller verlaten. Vanaf hier zijn we naar de metro gelopen omdat we Brooklyn graag eens wilden bekijken. Wat is het leuk om met de metro te reizen in New York! Het kaartjessysteem werkt heel simpel, het is relatief goedkoop, snel, en je ziet de meest aparte mensen. Eenmaal in Brooklyn aangekomen hebben we heerlijk in de zon op een terrasje gezeten. Coriene heeft er ook geluncht, ik zat nog vol van de cakejes. Zodra we uitgekeken waren op het terras, hebben we wat door Brooklyn gestruind en zijn we via de pier naar de Brooklyn Bridge gelopen, wat prachtige foto's heeft opgeleverd. Niks herinnert er nog aan dat Brooklyn vroeger een probleemgebied was, al is dat misschien nog anders in de wijken middenin Brooklyn waar wij niet geweest zijn. De wandeling over de Brooklyn Bridge was geweldig, ondanks de harde wind die plotseling was opgestoken. Een geweldig uitzicht over Manhattan en aan de andere kant eindelijk mijn flats uit GTA4 (computerspel) gevonden. Na de brug te hebben overgestoken, zijn we doorgelopen naar Ground Zero. De Freedom Tower staat, maar verder is dit gebied nog een grote bouwput. De sfeer was er niet echt zo gespannen of vreemd als ik verwacht had, maar het is voor mij sowieso lastig om mij echt wat bij de ramp voor te stellen, omdat ik ten tijde dat het gebeurde slechts een jaar of 10 was. Desondanks blijft zoiets natuurlijk indrukwekkend. We zijn vanaf Ground Zero naar Wooster Street gegaan, dat is een zijstraat van de bekende winkelbuurt Broadway. Coriene wilde graag naar een tattooshop die hier moest zitten, maar deze hebben we helaas niet kunnen vinden. Wel was er een Adidas winkel, waar ik mijn zoveelste paar schoenen heb aangeschaft. Hierna door Broadway gelopen, wat een gave buurt! Naast een boel dure winkels met bekende merken, zijn er ook allerlei boetiekjes en speciaalzaken, en de mensen zien er ook wat eigenzinniger uit dan in het "echte" centrum van New York. Zelf vond ik de winkel "Yellow Rat Bastard" erg leuk, ze hadden hier een boel unieke kleding, en ik heb dan ook wat t-shirts aangeschaft. Na deze winkelervaring begonnen we aardig moe te worden en besloten we in een restaurant neer te ploffen voor een biertje en wat te eten. Het werd een Mexicaans restaurant op de grens met Little Italy, waar we werkelijk fantastisch hebben gegeten. Daarna nog 1 activiteit ondernomen waar we ons beiden erg op verheugden: Times Square in het donker bekijken. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Meer mensen waren op het idee gekomen dit op zaterdagavond te doen en ik durf te beweren dat ik nog nooit zoveel mensen bij elkaar heb gezien als hier. Er was haast geen doorkomen aan, ongelooflijk. Gelukkig was het de moeite waard, want het was een prachtig gezicht om alle verlichting in vol ornaat te kunnen aanschouwen. Toen waren we ook allebei weer zo vol van indrukken, dat het een goed moment was om de bus terug naar Jersey te pakken. Nog even wat gedronken op de hotelkamer en daarna gaan slapen, ter voorbereiding op de laatste dag.
Zondag, 19-10:
Na wederom op tijd te zijn opgestaan, hebben we uitgecheckt bij het hotel en voor de laatste keer de bus naar New York gepakt. De laatste dag van onze trip begon in Chinatown. Een zeer bijzondere ervaring om hier rond te lopen. De populatie is inderdaad bijna geheel Chinees en dit is ook de taal die je voornamelijk hoort op straat. Kranten zijn in het Chinees, net als folders die uitgedeeld worden en borden op de winkels. Het grootste gedeelte van Chinatown bestaat uit souvenirwinkels, toko's/supermarkten, vismarkten en restaurantjes. Heel interessant om te zien wat er allemaal aan eten aangeboden wordt hier, al vond ik de levende krabben die steeds ontsnapten wat minder smakelijk. Na Chinatown zijn we het aangrenzende Little Italy ingelopen. Hier wat gedronken bij een tentje, en gelijk wat bijzonders meegemaakt. Er kwam op een gegeven moment een sjieke, oudere man binnen met ook een zeer sjieke wandelstok. Algauw kwam er een andere man bij hem aan tafel zitten en ik moet me wel heel erg vergissen als dit geen maffia bijeenkomst was, te oordelen naar de dingen die de ouwe man met Italiaans accent besprak. Gaaf! De rest van Little Italy bestond eigenlijk ook alleen maar uit restaurants, en we kwamen nog wat figuren tegen die zonder twijfel meer ondergrondse activiteiten uitvoeren in dit gebied. Het was erg gaaf om te beleven allemaal, alleen valt hier verder niet zo veel te doen, tenzij je zin hebt in pasta of bij de maffia zit. Nu we toch in maffia-sferen verkeerden, besloten Coriene en ik naar Harlem te gaan om te kijken in hoeverre dat gebied veranderd is de laatste jaren. Nou, we kunnen concluderen dat dat ontzettend veel is. Van een echte ghetto, is Harlem inmiddels omgetoverd tot een heel hip stadsdeel. Overal hing een vrije sfeer en we hebben ons geen moment onveilig gevoeld. We hebben geluncht bij een al even hippe bistro, waarna we wat door de buurt hebben gewandeld. Als laatste activiteit wilden we graag Central Park nog bekijken. Het weer leende zich er zeker voor om een wandeling te maken, maar na 3 dagen sjouwen (waarvan 2 dagen met al onze spullen) begon het lichaam toch wat tegen te werken. In plaats van een lange parkwandeling dus maar lekker op 1 van de grasvelden gehangen en het uitzicht over de wolkenkrabbers bekeken. We zijn redelijk op tijd vertrokken richting station 42nd Street, omdat we ruim op tijd wilden zijn voor onze bus terug naar DC. Ruim op tijd waren we zeker, alleen de bus was dit helaas niet. We hadden kaartjes voor de bus van 19 uur, maar pas tegen 20.30 uur vertrokken we. Met een taxireis naar huis erbij, was ik uiteindelijk pas tegen 1.45 uur terug bij het huis van mijn hostess. Meteen in bed gedoken, want maandag weer vroeg op. Was een ge-wel-dig weekend!
Maandag, 20-10
Het was vandaag een aardig duffe dag, omdat ik natuurlijk nog erg moe was van de reis gisteravond. Desondanks met frisse moed meegereisd naar het Community College, waar ik 3 lessen zou bezoeken. De eerste les van de dag was er een genaamd English Honours. Dit is een les voor studenten die een hoger dan gemiddeld niveau hebben m.b.t. Engels, en die daarom moeilijkere projecten mogen doen. Er werd een literair stuk besproken dat de studenten thuis gelezen hadden. Inhoudelijk was de les niet zo interessant voor mij, maar het was wel leuk om te zien welke verschillende werkvormen de docent gebruikte. Bij het bespreken van de literatuur zaten de studenten in een soort kring, waardoor het heel gangbaar werd om je mening over het stuk te durven uitspreken. Hierna volgde er een individuele opdracht en tenslotte een opdracht in groepjes, waarbij de studenten tekenden en schreven op een groot veel papier. Die verschillende werkvormen zorgden ervoor dat de les divers was en de studenten hun aandacht konden behouden, zeker iets om toe te juichen. De tweede les van de dag was kunstgeschiedenis, wat erg interessant was omdat er die dag Nederlandse kunst werd besproken. Mijn eigen lessen kunstgeschiedenis kwamen toch nog een keer van pas, en ik kon meehelpen bij de les door te vertellen over de boodschappen in sommige schilderijen en tradities die werden uitgebeeld (bijv. het Sinterklaasfeest). Het was een bijzondere ervaring om vanuit dit opzicht over mijn eigen cultuur te praten. De derde les van de dag, die van mijn hostess, werd helaas afgelast omdat ze erge last van haar keel had. We zijn naar huis gegaan en hebben het die middag rustig aan gedaan. Dit vond ik niet heel erg, aangezien ik nog steeds aardig gebroken was van de korte nacht. Op tijd naar bed gegaan en vandaag weer fris opgestaan.
Dinsdag, 21-10:
Vandaag was een bijzondere dag, want mijn hostess had ervoor gezorgd dat ik mee kon kijken op een highschool. De highschool heet Gar-Field en is hier ongeveer een half uur vandaag. Er werken ongeveer 150 mensen en er zijn rond de 2400/2500 studenten. Ik werd ontvangen door dhr. Lubas, die Engels en Engelse literatuur geeft. Ik heb 2 lessen bij hem geobserveerd, wat erg interessant was. De studenten waren ongeveer 14/15 jaar oud, wat dichter bij mijn eigen doelgroep ligt dan de studenten op het Community College. De vragen die zij mij stelden, waren dan ook een stuk minder diepzinnig, maar daarom niet minder leuk! De tweede les was aan een klas met slechts 3 studenten, die allemaal vanaf het speciaal onderwijs zijn gekomen. Dit vond ik wat vreemd, ik vroeg mij af waarom deze studenten dan zo "weggestopt" waren. Na een gesprek met 1 van de docenten bleek dit echter niet het geval te zijn. De studenten krijgen bij sommige lessen extra tijd en begeleiding, voor zij uiteindelijk volledig zullen instromen in een "normale" klas. Het systeem is dus eigenlijk te vergelijken met wat bij ons het LWOO is. Wat ik verder precies over de educatie op een highschool heb geleerd, zal ik samenvatten in een uiteindelijk blog als ik weer in NL ben, zodat ik alles goed op een rijtje kan zetten en duidelijk kan verwoorden :)
In ieder geval, na de 2 lessen Engels, heb ik een les Science (natuur-/scheikunde) bijgewoond. Hoewel dit niet echt in mijn vakgebied ligt en ik weinig van de stof begreep, was het wel interessant om ook de les van een andere docent te bekijken. Om 14.10 uur was de schooldag voorbij (de school eindigt iedere dag op dezelfde tijd) en kreeg ik nog een rondleiding. We gingen eerst kijken hoe alle bussen vertrokken om de studenten naar huis te brengen. In totaal vertrekken er zo'n 40 bussen naar verschillende bestemmingen, en het was heel apart om zo'n lange stoet voorbij te zien komen. Zodra alle bussen uit het zicht waren, ging de rondleiding verder door de school. Ik heb de bibliotheek/studieruimte gezien, een aantal lokalen, collega's ontmoet. Grappig feit is dat de teams hier ingedeeld worden per vak, in plaats van per sector. Alle wiskunde collega's zitten dus bij elkaar, Engels collega's, etc. Het probleem dat wij vaak hebben - namelijk niet genoeg vakgericht overleg met de vakcollega's - zal hier dus ongetwijfeld minder zijn! Wat ik verder vooral indrukwekkend vond om te zien, waren alle sportfaciliteiten op de school. Er is een enorme gymzaal, en buiten is er een tennisbaan, honkbalveld en nog een veld voor American Football. Veel studenten zitten bij een sportclub, wat zij erg serieus nemen. De school heeft een mascotte (een indiaan, cynisch genoeg) en overal staan er bekers en trofeeën in vitrines. De sportclubs zijn ook een reden dat de lessen als zo vroeg stoppen elke dag, zodat de studenten er tijd in kunnen investeren. Ze zijn dan ook erg trots op hun school, dragen zelfs shirts met het logo van de school, etc. Toen ik mij de gezichten van mijn studenten voorstelde als ik zo'n sportclub zou introduceren, werd het lastig om m'n lach in te houden. Na de rondleiding stond mijn hostess klaar om terug naar huis te rijden, waar ik maar weer eens een wasje heb gedraaid en nu dit blog zit te schrijven. Morgen ga ik weer mee naar het Community College, en zullen mijn hostess en ik samen een presentatie houden. We weten beide niet precies hoe dit zal verlopen, maar mijn hostess verwacht dat het vrij informeel en niet te druk zal zijn. Hoe het ook zei, ik heb een presentatie bij de hand en laat me verrassen! :)
Laat ik beginnen bij het afgelopen weekend: collega Coriene van het Deltion en ik zijn op een trip naar New York City geweest, wat absoluut onvergetelijk was. Hier een verslag van alle dagen t/m nu.
Vrijdag, 17-10:
De dag begon al vroeg, want Coriene en ik hadden kaartjes voor de bus richting New York van 7.30 uur. Om 5.15 uur naar het metrostation in Vienna gereden, vanwaar ik vertrok naar het hoofdstation in Washington. Toen Coriene ook gearriveerd was zijn we in onze bus gestapt, en kon de reis beginnen! Na een korte stop onderweg, kwamen we tegen 11.45 uur in New York aan. Vanaf de autobaan konden we Manhattan al zien liggen, erg mooi! Het eerste wat ik gedaan heb is een hotdog eten van een straatkraampje, want dat hoort er natuurlijk bij. Hierna zijn we naar Times Square gelopen, wat een geweldige plek om te beleven! We hebben ons een tijdje midden op het plein begeven, waar we in gesprek kwamen met een agent die daar stond te patrouilleren. Uiteindelijk kregen we zelfs een speldje van de NYPD, om toch maar vooral te laten zien dat daar aardige mensen werken en de vooroordelen niet kloppen, haha. Na deze ervaring zijn we verder gelopen over Times Square en hebben we van het uitzicht genoten op de trap die uitkijkt over het hele plein. Tevens bij de grootste speelgoedwinkel geweest die ik ooit heb gezien, en waar binnen een dinosaurus, vrachtwagen en werkend reuzenrad te vinden waren. Nadat we uitgekeken waren, wilden we kaartjes voor het Rockefeller gaan kopen. Dit is een van de hoogste wolkenkrabbers in New York en op het dak is een uitkijkpost. "Helaas" is het Rockefeller niet de enige wolkenkrabber in New York, en het duurde dan ook een tijdje voor we het gevonden hadden (gelukkig is er genoeg te zien in New York). Een kaartje kopen bleek echter nog niet zo simpel. Wij waren er tegen een uur of half 3, en de eerstvolgende beschikbare kaarten waren pas voor de tour van half 10 die avond. Dan maar kaartjes voor de volgende ochtend gekocht. Vervolgens verder gelopen door de stad, van de gebouwen genoten en Nike Town bezocht. Dat is een winkel van wel 5 verdiepingen volledig gewijd aan Nike. Klonk helaas interessanter dan het was, want Air Max is hier blijkbaar al jaren uit de mode, en dat zijn juist de Nike's die ik mooi vind :) Toch leuk om een keer te zien, en hierna was de middag ook alweer voorbij. We hebben een taxi naar het station op 42nd Street genomen en vanaf daar een trein naar New Jersey gepakt, waar ons hotel was gelokaliseerd. Vanaf het station weer een taxi gepakt naar Secaucus, het stadsdeel van ons hotel. Ingecheckt, spullen op de kamer gedeponeerd en heerlijk gegeten in een Italiaans restaurant. We waren 's avonds zo moe van alle indrukken dat het niet laat is geworden, en we fit aan de zaterdag konden beginnen.
Zaterdag, 18-10:
Allereerst van een ontbijt genoten bij Dunkin' Donuts. Ook was ons ter ore gekomen dat wij goedkoop met de bus heen en weer konden reizen tussen New York en New Jersey, wat natuurlijk een stuk makkelijker (en goedkoper!) is dan een taxi en de trein. Wat we helaas niet wisten, was de locatie van de bushalte en de tijden waarop de bus vertrok. Gelukkig kwamen we een paar behulpzame toeristen tegen die ons naar de juiste bushalte brachten. De bus ging echter maar 1x per uur en toen we eenmaal in New York waren, waren we te laat voor onze tour op het Rockefeller. Aangezien we ons toch niet meer hoefden te haasten, keken we eens wat rond op het station van 42nd Street en kwamen we erachter dat er een Cake Boss Cafe zit. Voor degenen die hier niet mee bekend zijn: Cake Boss is een serie op TLC over een beroemde bakker die zijn eigen zaak heeft in Hoboken. De vestiging waar wij voor stonden was niet de officiële bakkerij, maar kon ons dus wel een tripje naar Hoboken besparen. Een paar cakejes aangeschaft, die zo zoet waren dat ik de rest van de dag geen honger meer had en zo'n hoog suikergehalte dat ik zelf naar het dak van het Rockefeller had kunnen vliegen. Over het Rockefeller gesproken, hier zijn we toch maar naartoe gelopen om te proberen of eventueel onze kaarten om te ruilen, en wat denk je: we konden gewoon doorlopen. Alsnog van het uitzicht kunnen genieten dus, en dat was werkelijk adembenemend. Het geluid dat je hoort op de 67e verdieping is ook erg apart. Hoe hoog je ook zit, het is er niet stil; je blijft het gezoem van de stad horen. Toen we genoeg gezien hadden, voor zover mogelijk, de lift weer naar beneden genomen en het Rockefeller verlaten. Vanaf hier zijn we naar de metro gelopen omdat we Brooklyn graag eens wilden bekijken. Wat is het leuk om met de metro te reizen in New York! Het kaartjessysteem werkt heel simpel, het is relatief goedkoop, snel, en je ziet de meest aparte mensen. Eenmaal in Brooklyn aangekomen hebben we heerlijk in de zon op een terrasje gezeten. Coriene heeft er ook geluncht, ik zat nog vol van de cakejes. Zodra we uitgekeken waren op het terras, hebben we wat door Brooklyn gestruind en zijn we via de pier naar de Brooklyn Bridge gelopen, wat prachtige foto's heeft opgeleverd. Niks herinnert er nog aan dat Brooklyn vroeger een probleemgebied was, al is dat misschien nog anders in de wijken middenin Brooklyn waar wij niet geweest zijn. De wandeling over de Brooklyn Bridge was geweldig, ondanks de harde wind die plotseling was opgestoken. Een geweldig uitzicht over Manhattan en aan de andere kant eindelijk mijn flats uit GTA4 (computerspel) gevonden. Na de brug te hebben overgestoken, zijn we doorgelopen naar Ground Zero. De Freedom Tower staat, maar verder is dit gebied nog een grote bouwput. De sfeer was er niet echt zo gespannen of vreemd als ik verwacht had, maar het is voor mij sowieso lastig om mij echt wat bij de ramp voor te stellen, omdat ik ten tijde dat het gebeurde slechts een jaar of 10 was. Desondanks blijft zoiets natuurlijk indrukwekkend. We zijn vanaf Ground Zero naar Wooster Street gegaan, dat is een zijstraat van de bekende winkelbuurt Broadway. Coriene wilde graag naar een tattooshop die hier moest zitten, maar deze hebben we helaas niet kunnen vinden. Wel was er een Adidas winkel, waar ik mijn zoveelste paar schoenen heb aangeschaft. Hierna door Broadway gelopen, wat een gave buurt! Naast een boel dure winkels met bekende merken, zijn er ook allerlei boetiekjes en speciaalzaken, en de mensen zien er ook wat eigenzinniger uit dan in het "echte" centrum van New York. Zelf vond ik de winkel "Yellow Rat Bastard" erg leuk, ze hadden hier een boel unieke kleding, en ik heb dan ook wat t-shirts aangeschaft. Na deze winkelervaring begonnen we aardig moe te worden en besloten we in een restaurant neer te ploffen voor een biertje en wat te eten. Het werd een Mexicaans restaurant op de grens met Little Italy, waar we werkelijk fantastisch hebben gegeten. Daarna nog 1 activiteit ondernomen waar we ons beiden erg op verheugden: Times Square in het donker bekijken. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Meer mensen waren op het idee gekomen dit op zaterdagavond te doen en ik durf te beweren dat ik nog nooit zoveel mensen bij elkaar heb gezien als hier. Er was haast geen doorkomen aan, ongelooflijk. Gelukkig was het de moeite waard, want het was een prachtig gezicht om alle verlichting in vol ornaat te kunnen aanschouwen. Toen waren we ook allebei weer zo vol van indrukken, dat het een goed moment was om de bus terug naar Jersey te pakken. Nog even wat gedronken op de hotelkamer en daarna gaan slapen, ter voorbereiding op de laatste dag.
Zondag, 19-10:
Na wederom op tijd te zijn opgestaan, hebben we uitgecheckt bij het hotel en voor de laatste keer de bus naar New York gepakt. De laatste dag van onze trip begon in Chinatown. Een zeer bijzondere ervaring om hier rond te lopen. De populatie is inderdaad bijna geheel Chinees en dit is ook de taal die je voornamelijk hoort op straat. Kranten zijn in het Chinees, net als folders die uitgedeeld worden en borden op de winkels. Het grootste gedeelte van Chinatown bestaat uit souvenirwinkels, toko's/supermarkten, vismarkten en restaurantjes. Heel interessant om te zien wat er allemaal aan eten aangeboden wordt hier, al vond ik de levende krabben die steeds ontsnapten wat minder smakelijk. Na Chinatown zijn we het aangrenzende Little Italy ingelopen. Hier wat gedronken bij een tentje, en gelijk wat bijzonders meegemaakt. Er kwam op een gegeven moment een sjieke, oudere man binnen met ook een zeer sjieke wandelstok. Algauw kwam er een andere man bij hem aan tafel zitten en ik moet me wel heel erg vergissen als dit geen maffia bijeenkomst was, te oordelen naar de dingen die de ouwe man met Italiaans accent besprak. Gaaf! De rest van Little Italy bestond eigenlijk ook alleen maar uit restaurants, en we kwamen nog wat figuren tegen die zonder twijfel meer ondergrondse activiteiten uitvoeren in dit gebied. Het was erg gaaf om te beleven allemaal, alleen valt hier verder niet zo veel te doen, tenzij je zin hebt in pasta of bij de maffia zit. Nu we toch in maffia-sferen verkeerden, besloten Coriene en ik naar Harlem te gaan om te kijken in hoeverre dat gebied veranderd is de laatste jaren. Nou, we kunnen concluderen dat dat ontzettend veel is. Van een echte ghetto, is Harlem inmiddels omgetoverd tot een heel hip stadsdeel. Overal hing een vrije sfeer en we hebben ons geen moment onveilig gevoeld. We hebben geluncht bij een al even hippe bistro, waarna we wat door de buurt hebben gewandeld. Als laatste activiteit wilden we graag Central Park nog bekijken. Het weer leende zich er zeker voor om een wandeling te maken, maar na 3 dagen sjouwen (waarvan 2 dagen met al onze spullen) begon het lichaam toch wat tegen te werken. In plaats van een lange parkwandeling dus maar lekker op 1 van de grasvelden gehangen en het uitzicht over de wolkenkrabbers bekeken. We zijn redelijk op tijd vertrokken richting station 42nd Street, omdat we ruim op tijd wilden zijn voor onze bus terug naar DC. Ruim op tijd waren we zeker, alleen de bus was dit helaas niet. We hadden kaartjes voor de bus van 19 uur, maar pas tegen 20.30 uur vertrokken we. Met een taxireis naar huis erbij, was ik uiteindelijk pas tegen 1.45 uur terug bij het huis van mijn hostess. Meteen in bed gedoken, want maandag weer vroeg op. Was een ge-wel-dig weekend!
Maandag, 20-10
Het was vandaag een aardig duffe dag, omdat ik natuurlijk nog erg moe was van de reis gisteravond. Desondanks met frisse moed meegereisd naar het Community College, waar ik 3 lessen zou bezoeken. De eerste les van de dag was er een genaamd English Honours. Dit is een les voor studenten die een hoger dan gemiddeld niveau hebben m.b.t. Engels, en die daarom moeilijkere projecten mogen doen. Er werd een literair stuk besproken dat de studenten thuis gelezen hadden. Inhoudelijk was de les niet zo interessant voor mij, maar het was wel leuk om te zien welke verschillende werkvormen de docent gebruikte. Bij het bespreken van de literatuur zaten de studenten in een soort kring, waardoor het heel gangbaar werd om je mening over het stuk te durven uitspreken. Hierna volgde er een individuele opdracht en tenslotte een opdracht in groepjes, waarbij de studenten tekenden en schreven op een groot veel papier. Die verschillende werkvormen zorgden ervoor dat de les divers was en de studenten hun aandacht konden behouden, zeker iets om toe te juichen. De tweede les van de dag was kunstgeschiedenis, wat erg interessant was omdat er die dag Nederlandse kunst werd besproken. Mijn eigen lessen kunstgeschiedenis kwamen toch nog een keer van pas, en ik kon meehelpen bij de les door te vertellen over de boodschappen in sommige schilderijen en tradities die werden uitgebeeld (bijv. het Sinterklaasfeest). Het was een bijzondere ervaring om vanuit dit opzicht over mijn eigen cultuur te praten. De derde les van de dag, die van mijn hostess, werd helaas afgelast omdat ze erge last van haar keel had. We zijn naar huis gegaan en hebben het die middag rustig aan gedaan. Dit vond ik niet heel erg, aangezien ik nog steeds aardig gebroken was van de korte nacht. Op tijd naar bed gegaan en vandaag weer fris opgestaan.
Dinsdag, 21-10:
Vandaag was een bijzondere dag, want mijn hostess had ervoor gezorgd dat ik mee kon kijken op een highschool. De highschool heet Gar-Field en is hier ongeveer een half uur vandaag. Er werken ongeveer 150 mensen en er zijn rond de 2400/2500 studenten. Ik werd ontvangen door dhr. Lubas, die Engels en Engelse literatuur geeft. Ik heb 2 lessen bij hem geobserveerd, wat erg interessant was. De studenten waren ongeveer 14/15 jaar oud, wat dichter bij mijn eigen doelgroep ligt dan de studenten op het Community College. De vragen die zij mij stelden, waren dan ook een stuk minder diepzinnig, maar daarom niet minder leuk! De tweede les was aan een klas met slechts 3 studenten, die allemaal vanaf het speciaal onderwijs zijn gekomen. Dit vond ik wat vreemd, ik vroeg mij af waarom deze studenten dan zo "weggestopt" waren. Na een gesprek met 1 van de docenten bleek dit echter niet het geval te zijn. De studenten krijgen bij sommige lessen extra tijd en begeleiding, voor zij uiteindelijk volledig zullen instromen in een "normale" klas. Het systeem is dus eigenlijk te vergelijken met wat bij ons het LWOO is. Wat ik verder precies over de educatie op een highschool heb geleerd, zal ik samenvatten in een uiteindelijk blog als ik weer in NL ben, zodat ik alles goed op een rijtje kan zetten en duidelijk kan verwoorden :)
In ieder geval, na de 2 lessen Engels, heb ik een les Science (natuur-/scheikunde) bijgewoond. Hoewel dit niet echt in mijn vakgebied ligt en ik weinig van de stof begreep, was het wel interessant om ook de les van een andere docent te bekijken. Om 14.10 uur was de schooldag voorbij (de school eindigt iedere dag op dezelfde tijd) en kreeg ik nog een rondleiding. We gingen eerst kijken hoe alle bussen vertrokken om de studenten naar huis te brengen. In totaal vertrekken er zo'n 40 bussen naar verschillende bestemmingen, en het was heel apart om zo'n lange stoet voorbij te zien komen. Zodra alle bussen uit het zicht waren, ging de rondleiding verder door de school. Ik heb de bibliotheek/studieruimte gezien, een aantal lokalen, collega's ontmoet. Grappig feit is dat de teams hier ingedeeld worden per vak, in plaats van per sector. Alle wiskunde collega's zitten dus bij elkaar, Engels collega's, etc. Het probleem dat wij vaak hebben - namelijk niet genoeg vakgericht overleg met de vakcollega's - zal hier dus ongetwijfeld minder zijn! Wat ik verder vooral indrukwekkend vond om te zien, waren alle sportfaciliteiten op de school. Er is een enorme gymzaal, en buiten is er een tennisbaan, honkbalveld en nog een veld voor American Football. Veel studenten zitten bij een sportclub, wat zij erg serieus nemen. De school heeft een mascotte (een indiaan, cynisch genoeg) en overal staan er bekers en trofeeën in vitrines. De sportclubs zijn ook een reden dat de lessen als zo vroeg stoppen elke dag, zodat de studenten er tijd in kunnen investeren. Ze zijn dan ook erg trots op hun school, dragen zelfs shirts met het logo van de school, etc. Toen ik mij de gezichten van mijn studenten voorstelde als ik zo'n sportclub zou introduceren, werd het lastig om m'n lach in te houden. Na de rondleiding stond mijn hostess klaar om terug naar huis te rijden, waar ik maar weer eens een wasje heb gedraaid en nu dit blog zit te schrijven. Morgen ga ik weer mee naar het Community College, en zullen mijn hostess en ik samen een presentatie houden. We weten beide niet precies hoe dit zal verlopen, maar mijn hostess verwacht dat het vrij informeel en niet te druk zal zijn. Hoe het ook zei, ik heb een presentatie bij de hand en laat me verrassen! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
